تحقیق منتشر شده توسط دانشگاه کمبریج از امکان ساخت هارد درایوهایی با ظرفیت بیش از ده برابر درایوهای امروزی خبر می دهد. دیسک درایوهای سخت (Hard Disk Drive (HDD)) اولین بار در حدود سالهای ۱۹۵۰ معرفی شدند، اما تقریبا ۳۰ سال بعد امکان استفاده گسترده آن در کامپیوترهای شخصی فراهم شد. در حالی که حافظه های حالت جامد (Solid State Drive (SSD)) از محبوبیت بیشتری برای استفاده برخوردار هستند اما HDDها به خاطر قیمت مناسب نسبت به ظرفیت همچنان سهم قابل توجهی از بازار را به خود اختصاص داده اند.
حافظه های HDD به طور معمول از دو قسمت مهم تشکیل شده اند: پلاتر و هد. داده به کمک هد مغناطیسی (که با سرعت زیادی درحال گردش است) بر روی پلاتر ذخیره می شود. فاصله بین هد و پلاتر همواره در حال کاهش است تا امکان دست یابی به تراکم های بالاتر را فراهم کند.
در حال حاضر پوشش با پایه کربن (Carbon-based overcoats) یا به اختصار COC برای حفاظت فیزیکی از صدمات احتمالی استفاده می شود که در عین حال فضای زیادی اشغال می کند. گروه تحقیقاتی دانشگاه کمبریج اما لایه تجاری COC را با یک تا چهار لایه از گرافین جایگزین کرده است. بنا به گزارش این گروه علاوه بر ضخامت کم، گرافین سایر خواص ایده‌آل برای پوشش سطح پلاتر را هم داراست. خواصی مثل اصطکاک کم، سختی بالا و سطح صاف. با کم حجم کردن این لایه میتوان در هر اینچ مربع به طور تقریبی ۱۰ ترابایت داده ذخیره کرد که نسبت به تکنولوژی امروز حدود ۱۰ برابر بیشتر است. برای اطلاعات بیشتر می‌توانید به لینک زیر که مرجع اصلی این خبر است مراجعه کنید:
